Ρευστομηχανική
Η Ρευστομηχανική αποτελεί ιδιαίτερο κλάδο της κλασικής μηχανικής με κύριο αντικείμενο έρευνας και μελέτης τη στατική και δυναμική συμπεριφορά των ρευστών. Με τον όρο ρευστό χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε ουσία παρουσιάζει ροή. Συνεπώς ο όρος ρευστό χαρακτηρίζει συνοπτικά τα υγρά και τα αέρια των οποίων οι δυνάμεις συνοχής είναι ασθενείς, έτσι ώστε να λαμβάνουν κάθε φορά το σχήμα του χώρου που καταλαμβάνουν ή του μέσου δια του οποίου κινούνται.
Σημαντικότεροι επιμέρους κλάδοι της επιστήμης αυτής είναι η Ρευστοστατική (Υδροστατική - Αεροστατική) και Ρευστοδυναμική (Υδροδυναμική - Αεροδυναμική).
Η ανάπτυξη της μηχανικής των ρευστών ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα, όταν ο Αρχιμήδης όρισε τη δύναμη της άνωσης μέσω της περίφημης Αρχής του Αρχιμήδη. Στη συνέχεια κατά τον 15ο αιώνα οι παρατηρήσεις και τα πειράματα του Leonardo da Vinci πάνω στη μηχανική των ρευστών αποτέλεσαν τον προπομπό της ραγδαίας ανάπτυξης που σημειώθηκε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με τους Toriccelli (κατασκεύασε το βαρόμετρο), Pascal (ερεύνησε την υδροστατική και διατύπωσε το νόμο Pascal), Newton (εισήγαγε την τριβή και το ιξώδες), Pitot, Bernoulli (εισήγαγε τη μαθηματική μελέτη της κίνησης των ρευστών). Τη σκυτάλη της περαιτέρω ανάλυσης και ανάπτυξης της επιστήμης αυτής έλαβαν ακολούθως οι Euler, d' Alembert, Lagrange, Laplace, Poisson κα.
Τα ρευστά παίζουν ζωτικό ρόλο σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, καθώς τα αναπνέουμε, τα πίνουμε, κυκλοφορούν μέσα στο σώμα μας, κολυμπάμε σ' αυτά, ρυθμίζουν τον καιρό, τα διασχίζουν τα αεροπλάνα, πλοία επιπλέουν σ' αυτά κλπ.
Επομένως η κατανόηση της μηχανικής των ρευστών έχει σπουδαία σημασία σε πολλούς τομείς επιστημών, όπως στην Ιατρική, Μετεωρολογία, Αεροναυπηγική, Μηχανολογία, Γεωφυσική, Χημική Μηχανική κα.
Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη και γενικά κάθε ζωή εξαρτάται από τις συμπτωματικές ιδιοτροπίες ενός ρευστού, υγρού ή αερίου.
"Ζούμε βυθισμένοι στον πυθμένα ενός ωκεανού από αέρα."
Evangelista Torricelli (1608–1647)
Σημαντικότεροι επιμέρους κλάδοι της επιστήμης αυτής είναι η Ρευστοστατική (Υδροστατική - Αεροστατική) και Ρευστοδυναμική (Υδροδυναμική - Αεροδυναμική).
Η ανάπτυξη της μηχανικής των ρευστών ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα, όταν ο Αρχιμήδης όρισε τη δύναμη της άνωσης μέσω της περίφημης Αρχής του Αρχιμήδη. Στη συνέχεια κατά τον 15ο αιώνα οι παρατηρήσεις και τα πειράματα του Leonardo da Vinci πάνω στη μηχανική των ρευστών αποτέλεσαν τον προπομπό της ραγδαίας ανάπτυξης που σημειώθηκε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με τους Toriccelli (κατασκεύασε το βαρόμετρο), Pascal (ερεύνησε την υδροστατική και διατύπωσε το νόμο Pascal), Newton (εισήγαγε την τριβή και το ιξώδες), Pitot, Bernoulli (εισήγαγε τη μαθηματική μελέτη της κίνησης των ρευστών). Τη σκυτάλη της περαιτέρω ανάλυσης και ανάπτυξης της επιστήμης αυτής έλαβαν ακολούθως οι Euler, d' Alembert, Lagrange, Laplace, Poisson κα.
Τα ρευστά παίζουν ζωτικό ρόλο σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, καθώς τα αναπνέουμε, τα πίνουμε, κυκλοφορούν μέσα στο σώμα μας, κολυμπάμε σ' αυτά, ρυθμίζουν τον καιρό, τα διασχίζουν τα αεροπλάνα, πλοία επιπλέουν σ' αυτά κλπ.
Επομένως η κατανόηση της μηχανικής των ρευστών έχει σπουδαία σημασία σε πολλούς τομείς επιστημών, όπως στην Ιατρική, Μετεωρολογία, Αεροναυπηγική, Μηχανολογία, Γεωφυσική, Χημική Μηχανική κα.
Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη και γενικά κάθε ζωή εξαρτάται από τις συμπτωματικές ιδιοτροπίες ενός ρευστού, υγρού ή αερίου.
"Ζούμε βυθισμένοι στον πυθμένα ενός ωκεανού από αέρα."
Evangelista Torricelli (1608–1647)
Θεωρία & Ασκήσεις
|
|
Λυμένα θέματα εξετάσεων
|
|
- Παναγιώτης Φ. Μοίρας | Σολωμού 29 - 10682 Αθήνα | τηλ. 6932 946778 | email: panmoiras@gmail.com